Merhaba bir süredir Karadeniz’in şirin ilçesi ORDU İline bağlı ve uzun yıllar aralıksız sürdürdüğü Kurultaylarla anılan ve Cumhuriyetin 100. Yılına denk gelen DÜNYA DEMOKRASİ FORMUNUN Düzenlendiği MESUDİYE de gençler ve köylülerle yaptığım gözlemlerden çıkardığım gözlemlerimi siz okurlarıma sunuyorum.

Tarım sektörü; gıda güvencesi, ekonomik gelişme, istihdam artışı, sanayi sektörüne hammadde temini, biyolojik çeşitlilik ile ekolojik dengenin korunmasına katkı sağlamaktadır.  Bu bağlamda sektör, sosyoekonomik ve endüstriyel gelişim için yüksek bir çarpan ve bağlantı etkisi oluşturması nedeniyle ekonomiler için stratejik bir öneme sahiptir diye düşünürsek.

Kırsal göç sanayileşme süreciyle başlamış ve son yirmi yılda özellikle az gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerde de ciddi artış göstermiştir. Kırsaldan göçün nedenleri ülkeden ülkeye ve bölgeden bölgeye farklılık gösterirken; tarımda ve kırsal kalkınmada yaşanan birçok aksaklığın kırsal göçü tetiklediği görüşündeyim.

Diğer sektörler ile karşılaştırıldığında tarım sektöründe sermaye hareketliliğinin yavaş, risk ve belirsizliğin fazla olması, zamanla tarımsal üretimden vazgeçişi ve göçü tetiklemiştir.  Diğer yandan tarım sektöründe teknoloji ve makine kullanımının yaygınlaşması işgücüne olan ihtiyacı azaltırken; özellikle küçük ve orta ölçekli işletmelerin maliyetleri üzerinde baskı oluşturmaktadır. Bu durum kırsalda yaşayanlarda önemli ölçüde refah ve gelir kaybı yaratması nedeniyle göç hareketliliğine yol açmıştır ve kırsalın şehre akışı sağlanmaktadır.

 Eğitim, sağlık, alt yapı ve sosyal hizmetlerin yetersizliği, tarım dışı istihdam olanağının azlığı, kırsal alana yönelik yatırım faaliyetlerinin asgari düzeyde tutulması kırsal göç artışına neden olan sosyal faktörler arasında yer almaktadır

Türkiye’de benzer nedenlere ek olarak tarım işletmelerinin yeter gelirli işleme büyüklüğünde olmayışı ve parçalılığı, zaman içerisinde kentsel nüfustaki artış ve 2014 yılında büyükşehir belediye mücavir alan sınırlarının genişletilmesi gibi unsurlar kırsal nüfusun büyük ölçüde azalmasına yol açtı.

Tarımsal üretimin yoğun olarak kırsal alanlarda yapılması nedeniyle kırsal nüfus tarımsal nüfus ile ilişkilendirilmektedir. Dolayısıyla özellikle Türkiye gibi gelişmekte olan ülkelerde kırsal göç artışı tarımsal istihdamda önemli kayıplara yol açtı.

Kırsal nüfustaki azalma ve nüfus yapısında yaşanan değişim tarımsal üretimin sürdürülebilirliği üzerine birçok endişe ve tehdidi de beraberinde getirmiştir. Özellikle genç nüfusun tarımdan ayrılışı ve yaşlanan tarımsal nüfusun, dünyada hızla artan gıda talebini karşılamada verim sağlayamayacağını düşünmekteyim. Bu nedenle son yıllarda birçok ülkenin tarım politikalarında gençlerin tarımda kalmasına ve/veya tarıma yönlendirilmesine ilişkin politikalara ağırlık verdiği görmekteyim.

Türkiye’de tarımda istihdam edenlerin oranının % 17.4 ve tarım işletmecilerinin yaş ortalamasının 52 olduğunu tahmin edilmekteyim ve tarıma emekli olanların yeniden bu alana yöneldiğini görmekteyim.

Gençlerin tarımda kalması; tarımsal istihdamda artış sağlama, kırsal göçü önleme, tarımsal üretimin sürdürülebilirliğine katkıda bulunma, kentsel alanlardaki nüfus ve işsizlik baskısını azaltma ve tarımda uzmanlaşma açısından oldukça önemli olduğunu  görmekteyim. Kırsal kalkınma ve tarımda istihdam yaratma amacıyla daha etkin sonuçlar ortaya koyabilmek için gençlerin tarımda kalmasına yönelik yapılan bilimsel çalışmalara yönelik ihtiyaçlara önem verilmesini düşünüyorum.

Tarımsal konularda eğitim almış gençlere pozitif ayrımcılık içeren projeler tarımda sürdürülebilirliği hedeflenmesini devletin gündeme getirmesini düşünmekteyim.. Yapılacak bu projelerin etkinliğinin değerlendirmesi geliştirilecek ve iyileştirilecek politikalar açısından önem arz etmekte ve sürdürebilirliğinin sağlanması Kırsal Kalkınma ve Tarımsal alanda önemi olduğu inancındayım .