İnsan ilişkilerinde en çok sınandığımız konulardan biri güven duygusudur. Hata yapanı bağışlamak çoğu zaman mümkündür; çünkü bağışlamak, kişinin kendi iç huzuruna ve vicdanına da hizmet eder. Ancak iş güvene geldiğinde durum değişir. Güven, yıllar boyunca adım adım inşa edilen, fakat tek bir yanlışla yıkılabilen kırılgan bir köprüdür.

Bağışlamak, bir tercihtir; insan, kalbini yumuşatıp öfkesini bir kenara bırakabilir. Oysa güvenmek, sadece bir duygu değil aynı zamanda bir teslimiyettir. Karşı tarafa yeniden inanmayı, tekrar hayal kırıklığı yaşama ihtimalini göze almayı gerektirir. Bu nedenle bağışlamak kolay görünse de, kırılmış bir güveni yeniden onarmak sabır, istikrar ve samimi çaba ister.

Sonuçta bağışlamak kişinin kendisini özgürleştirmesidir; güvenmek ise yeniden risk almaktır. İnsan çoğu zaman affeder ama bir daha eskisi gibi güvenemez. İşte ilişkilerdeki en büyük sınav da burada başlar: Sadece affetmekle kalıp içimizi rahatlatmak mı, yoksa yeniden güvenmeyi göze alarak o köprüyü inşa etmeye çalışmak mı?